sümürmək

f.

1. Ağız və dodaqları ilə bir şeyi sorub çəkmək: əmmək. Suyu sümürmək. Papirosu sümürmək. – Cümşüd bəy qəlyanı hərdənbir sümürüb qəhvəni qarışdırır və qurtum-qurtum içib söhbətə qulaq asırdı. E. Sultanov. Qarı bu suala diqqətlə qulaq asıb çubuğunu sümürdü. . S. Rəh..

2. məc. Aldadaraq, dilə tutaraq birinin varyoxunu sorub çəkmək, soymaq.

◊ Qanını sümürmək – bax qanını sormaq («qan»da). <Şeyda:> Təbii, o sizin qanınızı sorub sümürmək istər. H. C.. <Qarakişi Hümmətə:> . . Taxtabiti kimi kolxozun qanını sümürdün, indi də bizim üstümüzə yıxırsan?! B. Bayramov.